ΜΗΝ ΜΑΛΩΝΕΤΕ,ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΤΕ.............

ΜΗΝ ΜΑΛΩΝΕΤΕ,ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΤΕ

Διάβασα στα παιδιά μου την προηγούμενη
εβδομάδα, το βιβλίο της Γεωργίας Λάττα “Μή μαλώνετε,
με πληγώνετε” από την ιδιαίτερα αξιόλογη
σειρά “Συναισθηματικής – Κοινωνικής – Διαπολιτισμικής αγωγής”.
Πραγματεύεται το θέμα-ταμπού που αφορά τους ενδοοικογενειακούς καυγάδες.
Τα παιδιά το παρακολούθησαν με εξαιρετικό
ενδιαφέρον. Υπήρχαν στιγμές που δεν ακουγόταν ούτε ανάσα στην
τάξη…Πραγματικά ένιωσα οτι μιλούσε στην ψυχή τους. Σαν να ταυτίστηκαν με
τον ήρωα της ιστορίας.
Μετά την ανάγνωση προχωρήσαμε στη συζήτηση,
τις παρατηρήσεις,τις ερωτήσεις πάνω στο κείμενο και τις δικές μας
απόψεις. Κάποια ξεκίνησαν να πουν τις εμπειρίες τους, αλλά τα άκουγα
χωρίς να σχολιάζω.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την απάντηση που έδωσε
η Μιχαέλα σε ερώτημα που υπήρχε στο τέλος του βιβλίου..
Ερώτημα: – “Πιστεύετε οτι υπάρχουν κι άλλα
παιδιά που έχουν αυτό το πρόβλημα?”
Μιχαέλα: – “Όλα!”
Διαισθανόμενη το βαθμό που τα άγγιξε αυτό το
θέμα και προσπαθώντας να ξεπεράσω και τη δική μου αμηχανία, εστίασα στο
μήνυμα που επιδίωκε η συγγραφέας να περάσει στα παιδιά. Στο οτι τα
παιδιά δεν πρέπει να κρατούν μέσα τους το θυμό τους, να κλείνονται στο
δωμάτιό τους ή να φεύγουν μακριά από το σπίτι για να γλιτώσουν από τους
καυγάδες των γονιών τους. Αν τους συμβαίνει κάτι παρόμοιο, πρέπει να
πλησιάσουν τη μαμά και το μπαμπά και να τους πουν αυτή τη φράση “μη μαλώνετε, με πληγώνετε”.
Αν όλα πάνε καλά, όπως με το αγοράκι της ιστορίας, οι γονείς θα συνειδητοποιήσουν
οτι με το φέρσιμό τους στεναχωρούν ο,τι πολυτιμότερο έχουν… το παιδί
τους. Θα σκύψουν στοργικά και θα το αγκαλιάσουν διαβεβαιώνοντάς το πως
το αγαπούν και πως θα προσπαθήσουν να μην μαλώνουν.(ή έστω θα διακόψουν
τον καυγά)
Σήμερα το πρωί, ένα από τα κοριτσάκια μου με
καλημέρισε γελαστό όπως πάντα και ύστερα μου είπε βιαστικά..
“Χτες κυρία μάλωναν πάλι η μαμά και ο
μπαμπάς μου και εγώ θυμήθηκα αυτό που είχαμε διαβάσει”
“Και τί έκανες Ιωάννα μου?”
“Πήγα κοντά τους και τους είπα να μη μαλώνουν
γιατί με πληγώνουν και να σταματήσουν επιτέλους!”
“Μπράβο σου!”
“Μετά όμως ο μπαμπάς πέταξε κάτω το τηλέφωνό
μας και το έσπασε και μετά με χτύπησε εδώ (δείχνοντάς μου τον ώμο της)
και μου είπε να εξαφανιστώ.”
………
Τί τα θέλω κι εγώ…Μόνο για να έχω τύψεις τώρα
οτι χτύπησε αυτός το παιδί επειδή εγώ η δασκάλα είχα τη φαεινή ιδέα να
διαβάσω αυτό το βιβλίο.. Να γιατί είπαμε πως ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί
να κάνει τίποτα αν οι γονείς είναι τόσο ασυνείδητοι. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

http://www.andriashome.com/blog/category/teaching/